اثربخشی بازی‌های زبان‌شناختی بر بهبود زبان بیانی و دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی

هدف: نقص شنوایی یکی از مهمترین دلایل تأخیر زبانی در کودکان است که جنبه های مختلف تولید و درک زبان  را تحت الشعاع قرار می‌ دهد. رشد و ارتقای سطح مهارت‌های زبان بیانی و زبان دریافتی در کودکان کم‌ شنوا مستلزم به کارگیری  برنامه‌ های آموزشی و توانبخشی مناسب است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر بازی‌های زبان شناختی بر رشد این مهارت‌ها در کودکان کم شنوای پیش دبستانی انجام شده است. روش بررسی: روش بررسی در این پژوهش، مطالعه مداخله‌ ای از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه شاهد است. مشارکت کنندگان 10 کودک کم شنوای سمعکی با دامنه هوشی طبیعی بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه تقسیم‌بندی شدند (5 کودک در هر گروه)، برنامه بازی‌های زبانشناختی برای گروه آزمایش ارایه شد و میزان مهارت‌های زبان دریافتی و مهارت‌های زبان بیانی تمامی کودکان در پیش و پس از مداخله با استفاده از آزمون رشد زبان- ویراست سوم ارزیابی شد. یافته ‌ها: با مقایسه میانگین مهارت‌های زبان بیانی و زبان دریافتی در گروه آزمایش و شاهد از طریق آزمون U مان- ویتنی مشخص شد تفاوت میانگین گروهی که بازی‌های زبان شناختی را دریافت نموده‌اند در مهارتهای زبان بیانی (0/009=p)، و در مهارتهای زبان دریافتی (0/009=p)، به لحاظ آماری معنادار است. بدین معنی که آموزش بازی‌های زبان شناختی  بر بهبود این مهارت‌های زبانی در کودکان کم‌شنوا مقطع پیش‌دبستانی که مداخله‌ را دریافت کرده بودند، اثربخش بوده است. نتیجه‌ گیری: کودکان کم‌ شنوا همواره با مشکلاتی در تولید و درک زبان مواجه هستند. این امر مهمترین دلیل برای برنامه‌ ریزی‌ های آموزشی در جهت یافتن و معرفی روش‌های نوین می‌ باشد. با توجه به یافته‌ های پژوهش حاضر می‌ توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های زبان بیانی و زبان دریافتی به روش بازی درمانی با رویکرد بازی‌های زبان شناختی می‌ تواند مشکلات مربوط به این بخش از زبان کودکان پیش دبستانی کم شنوا را بهبود بخشد. پس از جلسات بازی‌های زبان‌ شناختی، این کودکان در درک معنای جملات و کلمات پیشرفت قابل ملاحظه‌ ای داشتند. آنها همچنین قادر به شناختن، فهمیدن و به کارگیری اشکال تکواژشناختی و تولید و درک تمایزات بین صداهای گفتاری زبان فارسی خواهند بود.